Το ποδοσφαιράκι και... ο φίλος μου ο Γιάννης.

Στην πόλη που διαμένω τα τελευταία δύο χρόνια ,έχω έναν φίλο .
Τον Γιάννη.
Με τον Γιάννη έχουμε αναπτύξει τον τελευταίο καιρό μια πολύ δυνατή σχέση με αποτέλεσμα να ζούμε ξεχωριστές στιγμές με άφθονο γέλοντα, περίσσια ξεγνοιασιά και αρκετές νύχτες λουσμένες  με μυστικά, ανησυχίες και προβλήματα.

Ο Γιάννης έχει ένα τεράστιο ταλέντο στο μπάσκετ(μάλιστα υπήρξε και μέλος εθνικής ομάδος παίδων).
Το γιατί δεν το συνεχίζει επαγγελματικά είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο,
αν και οι περισσότεροι καταλαβαίνετε γιατί και ποιος φταίει για τον χαμό ακόμη ενός ταλέντου αυτού του έρμου τόπου…

Πρόσφατα πήγαμε για μπάσκετ σε μια αλάνα και του ζήτησα να παίξουμε “μονό”.

Γέλασε, αλλά μου έκανε το χατίρι…

Ο αγώνας έληξε 52-4 (κλίμακα σκορ δίποντο (1), τρίποντο (2) ),
με τον αθώο γίγαντα να γελάει στο τέλος έχοντας πετύχει τουλάχιστον 10 τρίποντα με ποσοστό επιτυχίας άνω του 70% !!!

- Σου είπα, θα είναι σαν να κλέβω εκκλησία …
- Αυτό έλειπε Γιάννη μου.
Δεν μου λές, από ποδοσφαιράκι πως τα πάς;;

- Έχασες στο real ,θες να κατατροπωθείς και στο virtual ;;!!! (πρώτη κόκκινη σημαία)
- Χαχαχαχα κάπως έτσι!!
Είσαι μέσα;;;

- Μέσα ρε φίλε…

Την επόμενη μέρα έχουμε στηθεί με τις ομάδες μας και αρχίζει το μάτς…
Πρώτος αγώνας:
8-2
-Όχι ρε φίλε,τι κάνει!!;;
Τι ομάδα είναι αυτή που πήρα;;
Δεύτερος:
9-3
-Πώπω τι χειριστήριο είναι αυτό;;
Τρίτος:
7-1
-Εεε φίλε ,μάλλον έπρεπε να παίξουμε την άλλη βερσιόν που την ξέρω καλύτερα.
(Δεύτερη κόκκινη σημαία )
…

Κάποια στιγμή ,αποφασίζω να αλλάξω την “τύχη” του αγαπητού φίλου μου και να τον “βοηθήσω”.

Το ματς είναι 5-4 και το χρονόμετρο γράφει 89’

- Φίλε σου δίνω ευκαιρία να με ισοφαρίσεις να πάμε πέναλτι να γελάσουμε και λίγο.

-Γκοοολλλλλλ !!!
Thanks ρε συ…

Το χρονόμετρο γράφει 90’ και ο Γιάννης έχει γίνει “παπί ” από τον ιδρώτα…

-Λήξτο ρε μαλ… διαιτητή !!!
(Τρίτη κόκκινη σημαία)

Κερδίζει την μπάλα στην μεγάλη περιοχή…

- Όχι , όχι μην το λήξεις !!!
(Τέταρτη κόκκινη σημαία)

Σούτ φωτοβολίδα και …

-Γκοοολλλλ !!!
ΓΚΟΟΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛ !!!
ΓΚΟΟΟΛΛΛΛΛ!!!

Η λήξη αγώνα βρήκε τον αγαπητό φίλο στα πατώματα να κυλιέται από τη χαρά του με τις κόρες των ματιών του να έχουν διασταλεί από την υπερβολική ευχαρίστηση και εμένα να παρατηρώ  με περιέργεια τις ομοιότητες…
(Πέμπτη κόκκινη σημαία)


Τέλος ιστορίας.

Υ.Γ  Προς ενημέρωση,
με το συγκεκριμένο ποδοσφαιράκι ασχολούμαι επτά (7) συναπτά έτη  και οι φορές που χάνω από το ανώτερο επίπεδο δυσκολίας είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Ο αγαπητός Γιάννης ασχολείται ούτε δύο(2) μέρες…

Επτά συναπτά έτη, δύο μέρες
επτά συναπτά έτη , δύο μέρες

(Έκτη κόκκινη σημαία)

Πολλές ομοιότητες…


Καλή συνέχεια αγαπητοί μου φίλοι.